19 juni 2004
Wat een megagave vliegles deze keer! Het zweet stond op mijn voorhoofd en alles wat je maar kan bedenken zat erin.
Ten eerste, wat was de bedoeling: zelf landen, go-around, wave-off en een demo flapless landen en engine failure after takeoff (EFATO). Het weer: polaire noordwesterlijke stroming met cumulus en cb's, af en toe een bui en er tussenin zon, wind 280/08, tijdens buien noordwestelijk en tijdens het passeren van een cb zelfs oostelijk, dit gepaard gaande met flinke thermiek.
Na natuurlijk de vluchtvoorbereiding gedaan te hebben gingen we om 10 uur de lucht in. Eindelijk helemaal zelf opgestegen, circuitje gevlogen en landen. STUITER!!! Ik trek niet genoeg om de kist af te vangen en met een dreun zijn we weer op de aarde beland. Geen tijd om veel na te denken want het gas moet er weer op, flaps omhoog en CVV op koud. Nog een rondje, nu stall ik bijna op 5 meter hoogte en met een nog grotere stuiter komen we op de baan en stuiteren nog twee keer na, WOEHA, zo moet het dus niet. Nog maar eens proberen dan (de wielen zitten er nog aan :-)), YES, nu vang ik wel goed af en we komen, zij het iets te ver op de baan, als een eitje op de grond, dat smaakt naar meer! Volgende landing dan maar. In het circuit vliegend komt een C152 vanaf Sierra van rechts die ons pas op het laatste moment ziet en vlak achterlangs kruist (100 meter), en bedankt he #!@$!@%$. Nu een go-around, dus nog ruim boven de grond het gas erop, neus naar beneden drukken om snelheid te maken, stapsgewijs de flaps omhoog en neus in de klimstand. Meteen na de baan gooit Albert op 300 voet het gas eraf, simulated engine failure! Je hebt echt heel weinig tijd om een veldje uit te zoeken om te landen. Op zo'n 150 voet boven de grond het gas er maar weer op dan en weer het circuit volgen. Dit gaat zo een tijdje door totdat na een uurtje het tijd wordt om te landen. Echter, een vette stortbui hangt boven de baan en het is niet verstandig om te landen. Dan maar het circuit uit en stijgen tot 1500 voet richting Zutphen. Boven het laagvlieggebied twee steile bochten gemaakt en een approach to stall, dit ging prima. Oh ja, ook heb ik nog een flapless landing gedaan, dit is toch wel heel anders dan een flaps 30-landing maar op zich goed te doen. Verder maakte de thermiek het ook wel aardig omdat deze het heftigste was op het baseleg, en daar wil je juist gaan dalen, het ding was soms niet naar beneden te krijgen (licht vliegtuig, veel pk's).
Zo, enorm veel gedaan en geleerd deze les zoals: zelf opstijgen en 11x landen, alle radiotelefonie, het vliegen door lichte buien en omzeilen van zware buien, wave-off, go-around, flapless landing, landen met lichte crosswind. Echter ook een aantal fouten gemaakt (daar leer je dan hopelijk weer van) zoals een call op final gemaakt terwijl ik zei dat ik op downwind zat, neus te laat in de klimstand bij go-around, niet genoeg afvangen bij de landing met als gevolg dat je haar in de war zit, na de landing niet de centerline vasthouden, hoogte houden, rekening houden met de thermiek.
Het voorkomen van 'balloonen' na flaps 10 ging nu goed, ook het insturen op final op de juiste hoogte en snelheid ging prima. Al met al een lange (1:20) en zeer enerverende vliegles. Zo moeten er meer zijn! 26 juni, 9:00 uur is de volgende. En ohja, EINDELIJK ZELF GELAND!!!!!
Ten eerste, wat was de bedoeling: zelf landen, go-around, wave-off en een demo flapless landen en engine failure after takeoff (EFATO). Het weer: polaire noordwesterlijke stroming met cumulus en cb's, af en toe een bui en er tussenin zon, wind 280/08, tijdens buien noordwestelijk en tijdens het passeren van een cb zelfs oostelijk, dit gepaard gaande met flinke thermiek.
Na natuurlijk de vluchtvoorbereiding gedaan te hebben gingen we om 10 uur de lucht in. Eindelijk helemaal zelf opgestegen, circuitje gevlogen en landen. STUITER!!! Ik trek niet genoeg om de kist af te vangen en met een dreun zijn we weer op de aarde beland. Geen tijd om veel na te denken want het gas moet er weer op, flaps omhoog en CVV op koud. Nog een rondje, nu stall ik bijna op 5 meter hoogte en met een nog grotere stuiter komen we op de baan en stuiteren nog twee keer na, WOEHA, zo moet het dus niet. Nog maar eens proberen dan (de wielen zitten er nog aan :-)), YES, nu vang ik wel goed af en we komen, zij het iets te ver op de baan, als een eitje op de grond, dat smaakt naar meer! Volgende landing dan maar. In het circuit vliegend komt een C152 vanaf Sierra van rechts die ons pas op het laatste moment ziet en vlak achterlangs kruist (100 meter), en bedankt he #!@$!@%$. Nu een go-around, dus nog ruim boven de grond het gas erop, neus naar beneden drukken om snelheid te maken, stapsgewijs de flaps omhoog en neus in de klimstand. Meteen na de baan gooit Albert op 300 voet het gas eraf, simulated engine failure! Je hebt echt heel weinig tijd om een veldje uit te zoeken om te landen. Op zo'n 150 voet boven de grond het gas er maar weer op dan en weer het circuit volgen. Dit gaat zo een tijdje door totdat na een uurtje het tijd wordt om te landen. Echter, een vette stortbui hangt boven de baan en het is niet verstandig om te landen. Dan maar het circuit uit en stijgen tot 1500 voet richting Zutphen. Boven het laagvlieggebied twee steile bochten gemaakt en een approach to stall, dit ging prima. Oh ja, ook heb ik nog een flapless landing gedaan, dit is toch wel heel anders dan een flaps 30-landing maar op zich goed te doen. Verder maakte de thermiek het ook wel aardig omdat deze het heftigste was op het baseleg, en daar wil je juist gaan dalen, het ding was soms niet naar beneden te krijgen (licht vliegtuig, veel pk's).
Zo, enorm veel gedaan en geleerd deze les zoals: zelf opstijgen en 11x landen, alle radiotelefonie, het vliegen door lichte buien en omzeilen van zware buien, wave-off, go-around, flapless landing, landen met lichte crosswind. Echter ook een aantal fouten gemaakt (daar leer je dan hopelijk weer van) zoals een call op final gemaakt terwijl ik zei dat ik op downwind zat, neus te laat in de klimstand bij go-around, niet genoeg afvangen bij de landing met als gevolg dat je haar in de war zit, na de landing niet de centerline vasthouden, hoogte houden, rekening houden met de thermiek.
Het voorkomen van 'balloonen' na flaps 10 ging nu goed, ook het insturen op final op de juiste hoogte en snelheid ging prima. Al met al een lange (1:20) en zeer enerverende vliegles. Zo moeten er meer zijn! 26 juni, 9:00 uur is de volgende. En ohja, EINDELIJK ZELF GELAND!!!!!
Comments:
Een reactie posten
