18 april 2004
Na twee weken wachten was het weer zover, er kon gevlogen worden, PPL les nr. 5, deze keer met instructeur Albert. Bochten deze keer, zoveel bochten, om tureluurs van te worden. Bochten naar links, rechts, klimmend, dalend en STEILE BOCHTEN! Dat is ff wennen. Ik ben al niet zo van de achtbanen e.d. maar om 45 tot 60 graden schuin door de bocht te vliegen, dat geeft een wel heel apart gevoel (dat je denkt dat je oogbollen door je neusgaten naar buiten geperst worden) Dat zo'n vliegtuig daar tegen kan! Gelukkig kan het vliegtuig er beter tegen dan ik en zitten uiteindelijk mijn oogbollen gelukkig nog op dezelfde plek.
Ook moest ik een bocht in het horizontale vlak draaien en wel 360 graden. Dus instrumenten checken, uitkijken naar alle kanten en 30 graden rollen, voetenstuur erbij, neus een beetje hoger en daar gaat ie. Op het moment dat ik helemaal rond was en de kist weer recht trok vloog ik door mijn eigen gecreëerde turbulentie heen, hoezo in het platte vlak rondjes draaien?!? Op 3000 voet was het trouwens zo glad als een strijkplank. Het was best warm maar omdat we zo vroeg vlogen was het nog niet thermisch. Op 1500 voet begon je al wel te merken dat het thermisch aan het worden was.
Ook kwamen er weer de nodige transities bij kijken maar nu in de bocht hangend. Dus van een klimmende rechterbocht naar een dalende linkerbocht bijvoorbeeld. Dat zijn best wel een flink aantal handelingen. Ik kon niet zeggen dat het helemaal volgens het boekje gaat maar we kwamen er wel. En die neusstanden, dat is nog even flink wennen. Een aparte neusstand voor rechtuitvliegen, klimmen, dalen, rechterbocht, linkerbocht, rechter klimmende bocht etc... Al die plaatjes hoe dat er uit ziet moeten in je geheugen gegrift staan.
Na de laatste steile dalende bocht, waar de oriëntatie mij even stevig in de steek liet (de aarde draait om je heen alsof je net 5 liter bier op hebt) was het weer tijd om terug te gaan. Dus in een glijvlucht met 65 knopen (meteen een demo voor een noodlanding) naar punt Sierra (het industrieterrein met de oranje containers bij de eerste afslag ten oosten van knooppunt A1/A50). Hier vloog Albert het circuit op 717 voet terwijl ik het stuur losjes moest vasthouden. Albert geeft vervolgens aanwijzingen waar het circuit in te draaien (linksaf naar de A50, boven de A50 rechtsaf naar de witte silo en dan rechts naar baan 09. Ondertussen de flaps erbij en de snelheid eruit en hij zet de kist met een flinke zuidelijke crosswind met zijn rechtwiel als eerste op de baan. Ondertussen geeft hij mij voortdurend door wat hij aan het doen is, kortom, het landen komt in zicht!
Volgende week: meer steile bochten, overtrek signaleren en opvangen, meer bochten en transities, glijvluchten en een intro noodlandingen. Alles bij elkaar genomen: het is niet zo makkelijk als het lijkt....
Er stond die dag ook een mooie Cessna 207 van de KLM bij het tankeiland. Klein uitlaatje!?!?!
Ook moest ik een bocht in het horizontale vlak draaien en wel 360 graden. Dus instrumenten checken, uitkijken naar alle kanten en 30 graden rollen, voetenstuur erbij, neus een beetje hoger en daar gaat ie. Op het moment dat ik helemaal rond was en de kist weer recht trok vloog ik door mijn eigen gecreëerde turbulentie heen, hoezo in het platte vlak rondjes draaien?!? Op 3000 voet was het trouwens zo glad als een strijkplank. Het was best warm maar omdat we zo vroeg vlogen was het nog niet thermisch. Op 1500 voet begon je al wel te merken dat het thermisch aan het worden was.
Ook kwamen er weer de nodige transities bij kijken maar nu in de bocht hangend. Dus van een klimmende rechterbocht naar een dalende linkerbocht bijvoorbeeld. Dat zijn best wel een flink aantal handelingen. Ik kon niet zeggen dat het helemaal volgens het boekje gaat maar we kwamen er wel. En die neusstanden, dat is nog even flink wennen. Een aparte neusstand voor rechtuitvliegen, klimmen, dalen, rechterbocht, linkerbocht, rechter klimmende bocht etc... Al die plaatjes hoe dat er uit ziet moeten in je geheugen gegrift staan.
Na de laatste steile dalende bocht, waar de oriëntatie mij even stevig in de steek liet (de aarde draait om je heen alsof je net 5 liter bier op hebt) was het weer tijd om terug te gaan. Dus in een glijvlucht met 65 knopen (meteen een demo voor een noodlanding) naar punt Sierra (het industrieterrein met de oranje containers bij de eerste afslag ten oosten van knooppunt A1/A50). Hier vloog Albert het circuit op 717 voet terwijl ik het stuur losjes moest vasthouden. Albert geeft vervolgens aanwijzingen waar het circuit in te draaien (linksaf naar de A50, boven de A50 rechtsaf naar de witte silo en dan rechts naar baan 09. Ondertussen de flaps erbij en de snelheid eruit en hij zet de kist met een flinke zuidelijke crosswind met zijn rechtwiel als eerste op de baan. Ondertussen geeft hij mij voortdurend door wat hij aan het doen is, kortom, het landen komt in zicht!
Volgende week: meer steile bochten, overtrek signaleren en opvangen, meer bochten en transities, glijvluchten en een intro noodlandingen. Alles bij elkaar genomen: het is niet zo makkelijk als het lijkt....
Er stond die dag ook een mooie Cessna 207 van de KLM bij het tankeiland. Klein uitlaatje!?!?!
Comments:
Een reactie posten
