25 april 2004
Hoi,
Vandaag (eigenlijk gisteren) moest ik om 9 uur op de vliegschool zijn. Toen ik wegreed was het echter zwaar bewolkt, het miezerde en het zicht was maar zozo. Als het dan niet door gaat wordt ik altijd gebeld, alleen nu niet, logisch, want op Teuge was het geweldig weer!!! Hoe verder ik die kant op reed hoe hoger de bewolking en op een gegeven moment kwam de blauwe lucht erdoor.
Vandaag weer vliegen met instructeur Simon. Nadat ik mij eerst verdiept heb in de vluchtvoorbereiding (NOTAMS, weer e.d.) en er wat boeken bijgehaald heb om alle afkortingen te ontcijferen (weinig afkortingen duuh) wordt het tijd voor wat theorie en wel de overtrek! Nou heb ik op TV bij 'a plane is born' op Discovery gezien hoe dat gaat en zij kletterden een behoorlijk stuk naar beneden na zo'n stall. De maag tussen je oren denk je dan....
Maar eerst moeten we natuurlijk wel vliegen, en het liefst een beetje hoog om e.e.a. te oefenen. Na het bekende rondje om de kist en de checkilists afgewerkt te hebben vertrekken we. Na de run-up checklist vraagt Simon of ik al zelf een takeoff heb gemaakt. Eh, nee! Nou, dan word dit de eerste. OK! Ik rijd de kist de baan op en zet langzaam het gas erop. Met z'n tweeen in een halfvol getankte kist met 180 pk, dat accellereerd best. Ik vergeet dus te roteren! Bij 65 knopen trekt Simon aan het stuur en geeft hem meteen weer aan mij over waardoor we toch de lucht ingaan. We klimmen naar 400 voet om vervolgens met een rechterbocht het circuit te verlaten richting Zwolle. Doorklimmend naar 3000 voet levelen we daar en gaan we eerst een paar steile bochten draaien. Nu moet ik ze zelf doen. De hoogtemeter blijft op 3000 voet staan alsof ie vastgeroest is, 45 graden scheef op de horizon, bij het uitkomen vlieg ik weer door mijn eigen turbulentie en na precies 360 graden liggen we weer recht. Nog een keer dan, zelfde verhaal, ik begin het geloof ik te snappen. Nu rechtsom. Deze gaat wat minder, ik zwammer wat omhoog en naar beneden. Ook deze nog een keer en nu gaat ook deze goed.
Vervolgens klimmen we nog wat verder door naar zo'n 3900 voet. Nu gaan we de stall oefenen, Simon eerst. Ik hou me krampachtig vast terwijl de snelheid omlaag en de neus omhoog gaat en inderdaad, volgens het boekje stoppen we met vliegen bij 47 knopen. De stallwarning is al even aan het toeteren en nu valt de neus naar beneden. Simon geeft vol gas, de neus komt omhoog en draait naar links wat hij perfect corrigeert met het voetenstuur. We vliegen weer en hebben slechts heel weinig hoogte verloren. Ook geen rare gevoelens in de maag, dat valt dus eigenlijk wel heel erg mee! Nu ik, zelfde verhaal, iets te weinig correctie met de voeten maar netjes opgevangen. Nu gaan we hetzelfde proberen met 30 graden flaps (landing configuration). Weer precies hetzelfde alleen stallen we nu bij 41 knopen. Na de stall het gas erop en direct naar 20 graden flaps. Snelheid langzaam laten oplopen en via flaps 10 naar flaps up, tegelijktijd klimmen om hoogteverlies ongedaan te maken, klaar is kees!. Eitje! Nu nog een keer maar dan met 20 graden flaps (approach configuration). We laten het vliegtuig nu niet compleet stallen maar geven gas zodra de stallwarning aangaat. Niet moeilijk!
Ook hebben we nu uitkijkbochten geoefend omdat we met stallen natuurlijk verticaal op en neer gaan en omdat we gedurende langere tijd geklommen hebben. Het was echter rustig boven (want vroeg) en hebben maar een kist laag onder ons door zien komen.
Dit was de eerste keer dat ik niet meer na hoefte te denken over bochten, klimmen, dalen, orientatie, dit ging allemaal vanzelf. Hierdoor kon ik mezelf goed concentreren op de oefeningen. Nog steeds een puntje van kritiek, tijdens nieuwe onderdelen kijk ik niet genoeg maar ben teveel geconcentreerd met het onderdeel bezig. Tijdens bochten e.d. is dit geen probleem meer.
Kortom, een geweldige vliegles, veel geleerd en het ging heel goed. Als afsluitertje nog even naar Sierra gevlogen om op 700 voet het circuit een beetje te verkennen. Ik heb nog wat problemen met de orientatie omdat ik niet precies weet waar de hoekpunten liggen (behalve linksaf net voor Twello dan, om de boerderij heen. Dit komt de volgende keer aan bod, evenals de takeoff en nog een heleboel andere dingen. Ik hoop dat het snel weer zaterdag is.
Vandaag (eigenlijk gisteren) moest ik om 9 uur op de vliegschool zijn. Toen ik wegreed was het echter zwaar bewolkt, het miezerde en het zicht was maar zozo. Als het dan niet door gaat wordt ik altijd gebeld, alleen nu niet, logisch, want op Teuge was het geweldig weer!!! Hoe verder ik die kant op reed hoe hoger de bewolking en op een gegeven moment kwam de blauwe lucht erdoor.
Vandaag weer vliegen met instructeur Simon. Nadat ik mij eerst verdiept heb in de vluchtvoorbereiding (NOTAMS, weer e.d.) en er wat boeken bijgehaald heb om alle afkortingen te ontcijferen (weinig afkortingen duuh) wordt het tijd voor wat theorie en wel de overtrek! Nou heb ik op TV bij 'a plane is born' op Discovery gezien hoe dat gaat en zij kletterden een behoorlijk stuk naar beneden na zo'n stall. De maag tussen je oren denk je dan....
Maar eerst moeten we natuurlijk wel vliegen, en het liefst een beetje hoog om e.e.a. te oefenen. Na het bekende rondje om de kist en de checkilists afgewerkt te hebben vertrekken we. Na de run-up checklist vraagt Simon of ik al zelf een takeoff heb gemaakt. Eh, nee! Nou, dan word dit de eerste. OK! Ik rijd de kist de baan op en zet langzaam het gas erop. Met z'n tweeen in een halfvol getankte kist met 180 pk, dat accellereerd best. Ik vergeet dus te roteren! Bij 65 knopen trekt Simon aan het stuur en geeft hem meteen weer aan mij over waardoor we toch de lucht ingaan. We klimmen naar 400 voet om vervolgens met een rechterbocht het circuit te verlaten richting Zwolle. Doorklimmend naar 3000 voet levelen we daar en gaan we eerst een paar steile bochten draaien. Nu moet ik ze zelf doen. De hoogtemeter blijft op 3000 voet staan alsof ie vastgeroest is, 45 graden scheef op de horizon, bij het uitkomen vlieg ik weer door mijn eigen turbulentie en na precies 360 graden liggen we weer recht. Nog een keer dan, zelfde verhaal, ik begin het geloof ik te snappen. Nu rechtsom. Deze gaat wat minder, ik zwammer wat omhoog en naar beneden. Ook deze nog een keer en nu gaat ook deze goed.
Vervolgens klimmen we nog wat verder door naar zo'n 3900 voet. Nu gaan we de stall oefenen, Simon eerst. Ik hou me krampachtig vast terwijl de snelheid omlaag en de neus omhoog gaat en inderdaad, volgens het boekje stoppen we met vliegen bij 47 knopen. De stallwarning is al even aan het toeteren en nu valt de neus naar beneden. Simon geeft vol gas, de neus komt omhoog en draait naar links wat hij perfect corrigeert met het voetenstuur. We vliegen weer en hebben slechts heel weinig hoogte verloren. Ook geen rare gevoelens in de maag, dat valt dus eigenlijk wel heel erg mee! Nu ik, zelfde verhaal, iets te weinig correctie met de voeten maar netjes opgevangen. Nu gaan we hetzelfde proberen met 30 graden flaps (landing configuration). Weer precies hetzelfde alleen stallen we nu bij 41 knopen. Na de stall het gas erop en direct naar 20 graden flaps. Snelheid langzaam laten oplopen en via flaps 10 naar flaps up, tegelijktijd klimmen om hoogteverlies ongedaan te maken, klaar is kees!. Eitje! Nu nog een keer maar dan met 20 graden flaps (approach configuration). We laten het vliegtuig nu niet compleet stallen maar geven gas zodra de stallwarning aangaat. Niet moeilijk!
Ook hebben we nu uitkijkbochten geoefend omdat we met stallen natuurlijk verticaal op en neer gaan en omdat we gedurende langere tijd geklommen hebben. Het was echter rustig boven (want vroeg) en hebben maar een kist laag onder ons door zien komen.
Dit was de eerste keer dat ik niet meer na hoefte te denken over bochten, klimmen, dalen, orientatie, dit ging allemaal vanzelf. Hierdoor kon ik mezelf goed concentreren op de oefeningen. Nog steeds een puntje van kritiek, tijdens nieuwe onderdelen kijk ik niet genoeg maar ben teveel geconcentreerd met het onderdeel bezig. Tijdens bochten e.d. is dit geen probleem meer.
Kortom, een geweldige vliegles, veel geleerd en het ging heel goed. Als afsluitertje nog even naar Sierra gevlogen om op 700 voet het circuit een beetje te verkennen. Ik heb nog wat problemen met de orientatie omdat ik niet precies weet waar de hoekpunten liggen (behalve linksaf net voor Twello dan, om de boerderij heen. Dit komt de volgende keer aan bod, evenals de takeoff en nog een heleboel andere dingen. Ik hoop dat het snel weer zaterdag is.
Comments:
Een reactie posten
