03 april 2004
Hoi allemaal,
Vandaag les PPL4 gehad in de Cesnna 172N PH-GEO . Dit is een aangepaste Cessna met een 180 pk 5,9 liter 4 cilinder boxermotor i.p.v. 160 pk. Zit een stuk ruimer en hij klimt een behoorlijk stuk sneller dan een 152. Vanwege de sterkere motor is bovendien het maximum startgewicht gestegen van 1043 naar 1156 kilo. Gooi maar vol dus!
Na weer een 1,5 uur theorie heb ik nu ook gezien hoe een Weight & Balance berekening gaat. Eigenlijk heel logisch (tot ik het zelf moet doen...) We zitten zelfs met een volgetankt vliegtuig nu ruim binnen de limieten. Verder hebben we het gehad over alle krachten die bij het vliegen komen kijken (lift, zwaartekracht, trekkracht en drag) en het ontbinden van de krachten in een horizontale en verticale component bij het stijgen en dalen, de schooltijd herleeft weer! Vervolgens naar buiten en een rondje om de kist lopen, en natuurlijk de verschillen tussen de 150 en 172 uitleggen.
Vandaag was het dus tijd om stijg- en daalvluchten te makenen het maken van bochten te oefenen. Het was een flink turbulent boven (Simon had een kotszakje voor me meegenomen, gelukkig had ik nergens last van), we moesten op Teuge starten vanaf de grasbaan 21, dit schijnt vrij zelden voor te komen, verder kwam de bewolking snel omlaag (ongeveer 2000 voet) en begon het af en toe te regenen. Ook stond er een knoopje of 30 wind uit richting 220 met af en toe flinke windvlagen. Ik moest dus een knap stukje sturen om uberhaupt rechtuit te kunnen vliegen, af en toe leek het net of je een flinke schop kreeg en vloog je omhoog, soms hing je ineens 30 graden scheef. Een aantal malen hebben we stijg- en daalvluchten gemaakt met de bijbehorende transities.
Langzamerhand begin ik wat gevoel voor het vliegen te krijgen, ik kijk alleen te weining om me heen. Nu zal dit niet abnormaal zijn na 2 lessen, het was in ieder geval een opmerking van Simon. Voor de rest ben ik beoordeeld op de bochten en transities en dat was allemaal ok. Ook merk ik dat ik in het gebied wat bekender begin te raken. Nu zag ik het vliegveld wel op tijd en begin ik plaatsen als Lochem, Zutphen, Deventer e.d. ook vanuit de lucht te herkennen. Toch blijft het lastig een vliegveld als Teuge te herkennen. Je verwacht de baan er duidelijk uit zien te springen maar dat is helemaal niet zo, de hangars vallen het meest op. Bij een vlucht van Seppe naar Schiphol een half jaar geleden viel dat me ook al op, Schiphol zie je eigenlijk pas als je al boven Amstelveen hangt en dan voornamelijk doordat je blauwe strepen ziet (de bovenkant van de KLM vliegtuigen). Gebouwen zoals de opvallende toren vallen helemaal weg tussen de andere gebouwen maar dit terzijde.
Op een gegeven moment vloog ik boven Lochem en kreeg ik de kaart voor mijn neus. Simon wilde richting Zutphen vliegen, waar moeten we dan heen? Ik kijken op de kaart, gelijk duiken we naar beneden, das niet de bedoeling. Langzamerhand krijg ik een beetje last van een 'information overload'. Ik moet nu wel erg veel dingen tegelijktijd doen en dat met deze omstandigheden. Ondertussen wordt het weer slechter en slechter en navigeren we alleen nog maar tussen de buien door. We gaan 95 knopen vliegen zodat de windvlagen er niet voor kunnen zorgen dat er te grote krachten op de kist worden uitgeoefend. Simon vindt (en ik ook) dat het beter is om terug te gaan, van oefeningen doen komt niet zoveel meer terecht. Op de weg terug maken we nog een 360 om niet in een bui te moeten landen. Simon landt de kist heel netjes lekker ver op de grasbaan zodat we niet zo'n eind hoeven te taxien door het best drassige terrein. Zelf taxi ik terug wat knap lastig is met al die windvlagen dwars erop. Soms moet ik met vol voetenstuur nog een wiel apart bijremmen op de kist op de taxibaan te houden. Uiteindelijk draait Simon de kist weer om op het platform en voer ik de shutdown-checklist uit. Nu nog even het apparaat binnen in de hangar parkeren. Zelf moet ik nu het logboek invullen en het tankbonnetje in de map van het toestel leggen. Twee opmerkingen achteraf, meer naar buiten kijken en hoogte=hoogte. Als er gezegd wordt dat ik op 1500 voet moet gaan vliegen dan wil het ik toestel wel eens heel langzaam door laten klimmen naar 1700 voet. Kortom, de kist is niet goed getrimd en ik let niet genoeg op. Nou valt uittrimmen ook niet mee met dit weer, hopelijk is het de volgende keer wat rustiger. Al met al een enerverend dagje met als resultaat spierpijn in mijn linker onderarm als gevolg van het krampachtig vasthouden van het stuur.
Volgende les: zaterdag 10 april, 11 uur, stay tuned!
Vandaag les PPL4 gehad in de Cesnna 172N PH-GEO . Dit is een aangepaste Cessna met een 180 pk 5,9 liter 4 cilinder boxermotor i.p.v. 160 pk. Zit een stuk ruimer en hij klimt een behoorlijk stuk sneller dan een 152. Vanwege de sterkere motor is bovendien het maximum startgewicht gestegen van 1043 naar 1156 kilo. Gooi maar vol dus!
Na weer een 1,5 uur theorie heb ik nu ook gezien hoe een Weight & Balance berekening gaat. Eigenlijk heel logisch (tot ik het zelf moet doen...) We zitten zelfs met een volgetankt vliegtuig nu ruim binnen de limieten. Verder hebben we het gehad over alle krachten die bij het vliegen komen kijken (lift, zwaartekracht, trekkracht en drag) en het ontbinden van de krachten in een horizontale en verticale component bij het stijgen en dalen, de schooltijd herleeft weer! Vervolgens naar buiten en een rondje om de kist lopen, en natuurlijk de verschillen tussen de 150 en 172 uitleggen.
Vandaag was het dus tijd om stijg- en daalvluchten te makenen het maken van bochten te oefenen. Het was een flink turbulent boven (Simon had een kotszakje voor me meegenomen, gelukkig had ik nergens last van), we moesten op Teuge starten vanaf de grasbaan 21, dit schijnt vrij zelden voor te komen, verder kwam de bewolking snel omlaag (ongeveer 2000 voet) en begon het af en toe te regenen. Ook stond er een knoopje of 30 wind uit richting 220 met af en toe flinke windvlagen. Ik moest dus een knap stukje sturen om uberhaupt rechtuit te kunnen vliegen, af en toe leek het net of je een flinke schop kreeg en vloog je omhoog, soms hing je ineens 30 graden scheef. Een aantal malen hebben we stijg- en daalvluchten gemaakt met de bijbehorende transities.
Langzamerhand begin ik wat gevoel voor het vliegen te krijgen, ik kijk alleen te weining om me heen. Nu zal dit niet abnormaal zijn na 2 lessen, het was in ieder geval een opmerking van Simon. Voor de rest ben ik beoordeeld op de bochten en transities en dat was allemaal ok. Ook merk ik dat ik in het gebied wat bekender begin te raken. Nu zag ik het vliegveld wel op tijd en begin ik plaatsen als Lochem, Zutphen, Deventer e.d. ook vanuit de lucht te herkennen. Toch blijft het lastig een vliegveld als Teuge te herkennen. Je verwacht de baan er duidelijk uit zien te springen maar dat is helemaal niet zo, de hangars vallen het meest op. Bij een vlucht van Seppe naar Schiphol een half jaar geleden viel dat me ook al op, Schiphol zie je eigenlijk pas als je al boven Amstelveen hangt en dan voornamelijk doordat je blauwe strepen ziet (de bovenkant van de KLM vliegtuigen). Gebouwen zoals de opvallende toren vallen helemaal weg tussen de andere gebouwen maar dit terzijde.
Op een gegeven moment vloog ik boven Lochem en kreeg ik de kaart voor mijn neus. Simon wilde richting Zutphen vliegen, waar moeten we dan heen? Ik kijken op de kaart, gelijk duiken we naar beneden, das niet de bedoeling. Langzamerhand krijg ik een beetje last van een 'information overload'. Ik moet nu wel erg veel dingen tegelijktijd doen en dat met deze omstandigheden. Ondertussen wordt het weer slechter en slechter en navigeren we alleen nog maar tussen de buien door. We gaan 95 knopen vliegen zodat de windvlagen er niet voor kunnen zorgen dat er te grote krachten op de kist worden uitgeoefend. Simon vindt (en ik ook) dat het beter is om terug te gaan, van oefeningen doen komt niet zoveel meer terecht. Op de weg terug maken we nog een 360 om niet in een bui te moeten landen. Simon landt de kist heel netjes lekker ver op de grasbaan zodat we niet zo'n eind hoeven te taxien door het best drassige terrein. Zelf taxi ik terug wat knap lastig is met al die windvlagen dwars erop. Soms moet ik met vol voetenstuur nog een wiel apart bijremmen op de kist op de taxibaan te houden. Uiteindelijk draait Simon de kist weer om op het platform en voer ik de shutdown-checklist uit. Nu nog even het apparaat binnen in de hangar parkeren. Zelf moet ik nu het logboek invullen en het tankbonnetje in de map van het toestel leggen. Twee opmerkingen achteraf, meer naar buiten kijken en hoogte=hoogte. Als er gezegd wordt dat ik op 1500 voet moet gaan vliegen dan wil het ik toestel wel eens heel langzaam door laten klimmen naar 1700 voet. Kortom, de kist is niet goed getrimd en ik let niet genoeg op. Nou valt uittrimmen ook niet mee met dit weer, hopelijk is het de volgende keer wat rustiger. Al met al een enerverend dagje met als resultaat spierpijn in mijn linker onderarm als gevolg van het krampachtig vasthouden van het stuur.
Volgende les: zaterdag 10 april, 11 uur, stay tuned!
Comments:
Een reactie posten
