08 mei 2005
PPL les 31. Jawel, het schiet op! Wat zouden we deze keer dan gaan doen? Nou, het volgende:
Solo het circuit verlaten en binnenkomen
Approach to stall in landingsconfiguratie en zonder flaps
Steile bochten
Glide in vanaf circuithoogte
Touch and go's
Go around en wave off
Short field takeoff
Prachtig allemaal. Nu het weer nog. De bewolking begon al op 700 voet op bepaalde plaatsen, voor de middag stonden er cb's, gusts en veel wind gepland dus alles moest sowieso in de ochtend gebeuren. Eerst een rondje met de instructeur om te kijken of ik het gevaarte nog wel veilig in de rondte kan sturen en landen met mogelijkeid tot hergebruik van het vliegtuig. Dit was gelukkig geen probleem dus hij stapte direct al weer uit en ik kon mijn gang gaan. Op zijn advies het circuit verlaten richting het noorden omdat het leek dat daar de bewolking wat hoger hing. En ja hoor, langs de A50 vliegend op 800 voet ging ter hoogte van Epe de bewolking omhoog naar 1200 voet. Tijd voor wat steil bochtenwerk. Met de horizon op 45 graden knal ik de bocht door vlak langs de wolken. Dan zie je pas hoe hard het eigenlijk gaat. Na twee keurige steile bochten begon het weer toch wat slechter te worden dus vloog ik langs de IJssel terug naar het circuit om daar de overige maneuvres te doen. Helaas geen approach to stall want dat moet op minimaal 2000 voet. Op hoogtes tussen de 600 en 800 voet slingerde ik tussen de wolkenflarden door om vervolgens langs Deventer de A1 op te pakken richting het westen. Bij Sierra het circuit ingevlogen (netjes van te voren aangemeld op de radio natuurlijk) en eerst een glide in. Veel te laat het gas dicht, dus meteen flaps 30 erin om precies op de blokken te landen. Haha, nog een keer straks dan maar. Bij het volgende rondje was ik van plan een touch and go te maken maar evenwijdig rechts van de baan pikten net 2 sleepvliegtuigen een sleep op en ik wist niet welke kant ze opdraaiden. Op het laatste moment besloten om er een full stop van te maken en dat was maar goed ook. Aan de andere kant van de baan draaiden ze beide naar links om vlak boven de baandrempel te baan te passeren. Als ik een touch and go had gemaakt dan waren er wellicht vervelende dingen gebeurt!
Tijd dus voor de sort field takeoff wat niets meer is dan remmen vast nadat je opgelijnd bent. Vol gas, instrumenten controleren, knuppel in de buik en gaan. Je houd het neuswiel van de grond en stijgt zo snel mogelijk (inclusief de onvermijdelijke stallwarning) op. Vervolgens nog een glide in en een normale landing om het af te sluiten. Leuke les. Wel moet ik zeggen dat ik tussen al die wolken niet helemaal op mijn gemak was maar ook dat went naar mate je langer in de lucht bent.
Volgende keer: Bottlang theorie en advanced stalls
Daarna (JOEPIE!): Naar Munster Osnabruck voor het echte werk.
Solo het circuit verlaten en binnenkomen
Approach to stall in landingsconfiguratie en zonder flaps
Steile bochten
Glide in vanaf circuithoogte
Touch and go's
Go around en wave off
Short field takeoff
Prachtig allemaal. Nu het weer nog. De bewolking begon al op 700 voet op bepaalde plaatsen, voor de middag stonden er cb's, gusts en veel wind gepland dus alles moest sowieso in de ochtend gebeuren. Eerst een rondje met de instructeur om te kijken of ik het gevaarte nog wel veilig in de rondte kan sturen en landen met mogelijkeid tot hergebruik van het vliegtuig. Dit was gelukkig geen probleem dus hij stapte direct al weer uit en ik kon mijn gang gaan. Op zijn advies het circuit verlaten richting het noorden omdat het leek dat daar de bewolking wat hoger hing. En ja hoor, langs de A50 vliegend op 800 voet ging ter hoogte van Epe de bewolking omhoog naar 1200 voet. Tijd voor wat steil bochtenwerk. Met de horizon op 45 graden knal ik de bocht door vlak langs de wolken. Dan zie je pas hoe hard het eigenlijk gaat. Na twee keurige steile bochten begon het weer toch wat slechter te worden dus vloog ik langs de IJssel terug naar het circuit om daar de overige maneuvres te doen. Helaas geen approach to stall want dat moet op minimaal 2000 voet. Op hoogtes tussen de 600 en 800 voet slingerde ik tussen de wolkenflarden door om vervolgens langs Deventer de A1 op te pakken richting het westen. Bij Sierra het circuit ingevlogen (netjes van te voren aangemeld op de radio natuurlijk) en eerst een glide in. Veel te laat het gas dicht, dus meteen flaps 30 erin om precies op de blokken te landen. Haha, nog een keer straks dan maar. Bij het volgende rondje was ik van plan een touch and go te maken maar evenwijdig rechts van de baan pikten net 2 sleepvliegtuigen een sleep op en ik wist niet welke kant ze opdraaiden. Op het laatste moment besloten om er een full stop van te maken en dat was maar goed ook. Aan de andere kant van de baan draaiden ze beide naar links om vlak boven de baandrempel te baan te passeren. Als ik een touch and go had gemaakt dan waren er wellicht vervelende dingen gebeurt!
Tijd dus voor de sort field takeoff wat niets meer is dan remmen vast nadat je opgelijnd bent. Vol gas, instrumenten controleren, knuppel in de buik en gaan. Je houd het neuswiel van de grond en stijgt zo snel mogelijk (inclusief de onvermijdelijke stallwarning) op. Vervolgens nog een glide in en een normale landing om het af te sluiten. Leuke les. Wel moet ik zeggen dat ik tussen al die wolken niet helemaal op mijn gemak was maar ook dat went naar mate je langer in de lucht bent.
Volgende keer: Bottlang theorie en advanced stalls
Daarna (JOEPIE!): Naar Munster Osnabruck voor het echte werk.
Comments:
Een reactie posten
